خانه ات مثل بستني قيفي پيچ پيچي و کوچک و ناز است دامنت زرد رنگ و چين چيني چشم هايت قلنبه و باز است
سفره ات روي برگ ها پهن است تخت خوابت هميشه آماده حلزون جان! چقدر خوشبختي که خدا خانه اي به تو داده
خانه ي تو چقدر آرام است نه صدايي، نه داد و فريادي کاش اين خانه ي قشنگت را تو به ما هم اجاره مي دادي
اين همه نقل و قند و شيريني
مي بري سوي لانه با شادي شکلات و کلوچه و کشمش لانه ات شد شبيه قنادي
جاي نقل و نبات مي خوردي سبزي و کاهو و کلم اي کاش! اين رژيم غذا مناسب نيست مورچه فکر قند خونت باش!
شلنگ آب خونه باريک و قد بلنده تا گلا رو مي بينه شُر و شُر و شُر مي خنده
خنده ي اون آب مي شه روي گلا مي ريزه با خنده هاش هميشه حياطمون تميزه
حسابي شد کلافه درخت خانه ي ما گرفته باد پاييز لباس زرد او را
خدا با برف ها دوخت لباسي نو برايش پر از لبخند شد باز تمام شاخه هايش
خدا خياط خوبي است نه نخ دارد، نه سوزن چه زيبا دوخت با برف بلوز و شال و دامن
درخت خانه پوشيد لباس تازه اش را چه با دقت گرفته خدا اندازه اش را
کاش همه چي تو دنيا يه جور ديگه باشه يه روز پاشم ببينم خواهر جونم داداشه
راستي چه کيفي داره بابا بشه «مامان جون» فقط يه ذره سخته خوردن دستپخت اون
بابام ميگه: کي ديده مامان سيبيل بذاره فکراي تو بچه جون! هميشه خنده داره
می خوام یه داداش بخرم
امّا پولم اندازه نیست
خیلی گرونه قیمتش
هزار و پونصد و دویست
اگه با قلّکم برم
مغازه ی فرشته ها
شاید بتونم بگیرم
یه دونه نی نی از اونا
بچّه داره یه عالمه
چه خوبه ده تا بخرم
یه دونه داداشی کمه